نويسنده:محمد محمدى اشتهاردى

واژه «عيد» از ريشه عود گرفته شده‏و به معناى بازگشت است، و واژه « فطر» از فطرت‏گرفته شده و به معناى سرشت است. بنابراين عيد فطر; يعنى بازگشت‏به فطرت و سرشت. بازگشت از اين نظر كه آيا رابطه ما با فطرت پاك انسانى به طور صحيح برقرار است‏يا نه؟ آيا آن اعماق روح و فطرت پاكى كه خداوند به ما داده و بر اثر حجاب‏هاى‏جهل، انحراف و گناه، زنگار بر رويش نشسته، در كلاس ماه رمضان زنگارها زدوده‏شده‏اند يا نه؟ كه اگر چنين است‏بايد ابتداى نجات و آغاز پيروزى بر طاغوت نفس رادر نماز عيد فطر اعلام بدارند و جشن بگيرند. به عنوان اين كه: آن چه را در ماه‏رمضان آموخته‏اند و در راه خودسازى و بهسازى به كار برده‏اند ابراز بدارند، باكلمات و حركات، بلكه در قلب و درون، با تمام وجود و احساس، و با شعار آميخته باشعور و فرياد برون و درون كه: « الله اكبر، الله اكبر، لا اله الا الله و الله اكبر و لله الحمد والحمدلله على ما هدانا و له الشكر على ما اولانا; خدا بزرگ‏تر از آن است كه توصيف‏گردد. آرى چنين است، معبودى جز خداى يكتا و بى‏همتا نيست، و خدا بزرگ‏تر از آن‏است كه وصف شود، حمد و سپاس اختصاص به ذات پاك خدا دارد به خاطر آن كه ما رادر راستاى پاكسازى و بهسازى هدايت كرده، و شكر او را كه جمعيت ما و امت ما رابرترين جمعيت و امت قرار داده است.» رمضان اندك اندك پايان مى‏پذيرد، و به‏انتهاى خود مى‏رسد، مسلمانان در مكتب رمضان و روزه، در پرتو آيات قرآن و نيايش‏هاو تقويت صبر و اراده، پس از فراگيرى و آموزش به خودسازى پرداخته‏اند; اينك جشن‏مى‏گيرند كه در راه پر دست‏انداز جهاد اكبر، با گام‏هاى استوار عبور كرده‏اند و به‏مقصود رسيده‏اند. چرا كه براى انسان بازگشت‏به خويشتن، فرا رسيدن بهار معنويت‏است; مانند درختانى كه پس از گذران زمستان سرد زمستانى، به بهار رسيده‏اند و درمسير حركت قرار گرفته‏اند، به راستى چه عيدى شيرين‏تر و چه پيروزى‏اى شكوهمندتر ازبازگشت‏به خويشتن، و پيروزى بر طاغوت نفس اماره؟ كه فطرت را زير پاى سهمگين خود منكوب كرده است.